พิษภัยจากสารเคมีการเกษตร

แม้ว่าขณะนี้เกษตรอินทรีย์เป็นแนวทางที่มีเสียงตอบรับมากและขยายวงกว้างขึ้นทั้งการผลิตและการบริโภค ด้วยวันนี้ผู้คนจำนวนมากหันมาให้ความสำคัญกับการรักษาสุขภาพ  รักษาสิ่งแวดล้อม  ใช้ทรัพยากรอย่างตระหนักในคุณค่ามากขึ้น และจำนวนผัก ผลไม้ปลอดสารพิษมีมากมายขึ้นก็ตาม  แต่ในประเทศไทยเรานั้น การเจ็บป่วยของผู้คน และอัตราการเป็นโรคอันสืบเนื่องมาจากการบริโภคเกิดการสะสม อย่างโรคมะเร็ง ก็มิได้ลดน้อยลง ซ้ำยังพบมากขึ้นแม้ในผู้คนที่อายุน้อย อีกทั้งสถิติการนำเข้าสารเคมีการเกษตรที่มีปริมาณเพิ่มขึ้นเกือบทุกปี  ก็ยิ่งเป็นคำถามว่าเรามีความเสี่ยงกับสารพิษในอาหารลดลงแล้วจริงๆหรือ

ข้อมูลจากรายงานการสำรวจขององค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ พบว่าประเทศไทยมีเนื้อที่ทำการเกษตรมากเป็นอันดับที่ 48 ของโลกแต่ใช้ยาฆ่าแมลงมากเป็นอันดับ 5 ของโลก ใช้ยาฆ่าหญ้าเป็นอันดับ 4 ของโลก  รวมถึงการสุ่มตรวจผักในท้องตลาดของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์เมื่อกลางปี 2553 ที่พบสารเคมีตกค้างในผัก และสารเคมีพิษอันตรายที่ทั่วโลกห้ามใช้  นับเป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีนัก  สารเคมีเหล่านี้ไม่เพียงแต่เกษตรกรเท่านั้นที่จะได้รับอันตราย ส่งผลกระทบต่อสุขภาพ  เมื่อมีการใช้อย่างเข้มข้น และในปริมาณมาก จะปนเปื้อนอยู่ในดิน น้ำ  และสะสมอยู่ในสัตว์เล็ก สัตว์ใหญ่ ในห่วงโซ่อาหาร ที่สุดสะสมอยู่ในคนเมื่อคนกินอาหารนั้นๆ  แต่จะส่งผลต่อร่างกายอย่างไรนั้น  ขึ้นอยู่กับชนิด และปริมาณของสารเคมีพิษเหล่านั้น  ซึ่งการเกิดอาการจะขึ้นอยู่กับฤทธิ์ความรุนแรงของสารเคมีด้วย

ขณะนี้ได้มีการเรียกร้องจากภาคประชาชนไปยังกระทรวงเกษตรฯ ให้ยกเลิกการใช้สารเคมีพิษอันตราย  4  ชนิด  ได้แก่    คาร์โบฟูราน  เมโทมิล ไดโครโตฟอส และอีพีเอ็น  ที่หลายประเทศทั่วโลกห้ามใช้แต่ยังมีการใช้ในประเทศไทย สารเคมีพิษกลุ่มนี้ใช้กับพืช ผัก ผลไม้ หลายชนิดที่เราบริโภคในชีวิตประจำวัน  เราลองมาดูพิษภัยของสารเหล่านี้ เพื่อเพิ่มความระมัดระวังในการเลือกบริโภคยิ่งขึ้น

อาจจะเป็นเรื่องน่าเศร้าอยู่บ้างเมื่อพื้นที่เกษตรกรรมของเรายังมีการใช้สารเคมีและปนเปื้อนอยู่ในอาหารเป็นจำนวนมาก และได้แต่รอความหวังว่าสารเคมีพิษเหล่านี้จะหมดไปจากแปลงเกษตรบ้านเรา  เราควรจะรอต่อไปหรือผู้บริโภคอย่างเราก็มีส่วนร่วมได้ ด้วยการเผยแพร่พิษภัยของสารเคมีที่อาจตกค้างปนเปื้อนในอาหารในคนรอบข้างของเราได้รับรู้  และสนับสนุนผลิตภัณฑ์เกษตรอินทรีย์ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการขยายตัวเพิ่มขึ้นในกลุ่มผู้ผลิต และเราจะมีอาหารที่มีความเสี่ยงน้อยต่อสารเคมีตกค้าง

Cr.http://www.greennet.or.th/article/1097